برخی از این نهادها مثل حوزه‌های علمیه با بودجه گرفتن، در واقع روش سنتی حوزه های تشیع را تغییر داده‌اند و حتی عده‌ای از بزرگان این حوزه‌ها تذکر داده‌اند که با این کار، استقلال حوزه را که افتخاری تاریخی برای این نهاد مذهبی بود، خدشه‌دار کرده‌اند.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۸ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۵:۱۰
کد مطلب : ۱۷۳۳۰۸
بودجه ۱۴۰۵ را برای یک بار هم که شده به نفع مردم تغییر دهید؛
بودجه نهادهای خاص را قطع و به معیشت مردم اختصاص دهید
سالانه ۷۰۰ میلیون دلار برای نهادهای خاص بودجه تعلق می گیرد
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،«بودجه نهادهای مذهبی و فرهنگی را قطع و آن را به معیشت مردم اختصاص دهید»؛ این توصیه روشن و صریح روزنامه جمهوری اسلامی در هفته گذشته بارها و بارها از سوی افراد و صاحب نظران مختلف به دولت بیان شده است. این که ده‌ها هزار میلیارد تومان تحت عنوان بودجه فرهنگی و مذهبی به دستگاه‌هایی داده می‌شود که در گذشته با هدایای مردم و بدون هیچ اجباری فعالیت می‌کردند، تا به حال از سوی افراد مختلف بیان شده است.
برخی از این نهادها مثل حوزه‌های علمیه با بودجه گرفتن، در واقع روش سنتی حوزه های تشیع را تغییر داده‌اند و حتی عده‌ای از بزرگان این حوزه‌ها تذکر داده‌اند که با این کار، استقلال حوزه را که افتخاری تاریخی برای این نهاد مذهبی بود، خدشه‌دار کرده‌اند. در کنار این حوزه‌ها اما نهادها و مراکز کوچک و بزرگی هم شکل گرفته‌اند که هر یک مسئولیت یا وظیفه‌ای خاص را برای خود تعریف کرده‌اند و در قوانین بودجه سالیانه مقرری برایشان تعریف شده است.
تعدد این مراکز به اندازه‌ای شده که بعد از اعتراض‌هایی که در این سال‌ها شده است حالا حتی رئیس جمهور هم به صراحت از نحوه بودجه ریزی تاکید کرده و گفت: تا دلت بخواهد موسسات و بنیاد‌هایی داریم که هیچ بروندادی ندارند و پول به اینها می‌دهیم. خب چرا باید به اینها پول بدهیم در حالی که معیشت مردم را نمی‌توانیم تامین کنیم. در حالی که در تأمین معیشت مردم با مشکل روبه‌رو هستیم، منابع مالی صرف امور دیگری می‌شود.
حالا بدون این که قضاوت و تفکیکی در مورد نهادهای مختلف داشته باشیم، بد نیست مروری بر بودجه پیشنهادی دولت درباره موسسات و نهادهای مختلف در سال 1404 داشته باشیم:
سازمان صداو سیما 35 هزار میلیارد تومان
مرکز خدمات حوزه علمیه 14 هزار میلیارد تومان
شورای عالی حوزه‌های علمیه 7 هزار میلیارد تومان
سازمان تبلیغات اسلامی 5 هزار میلیارد تومان
جامعه المصطفی 1.75 هزار میلیارد تومان
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی 1.7 هزار میلیارد تومان
شورای سیاست گذاری حوزه علمیه زنان 1.5 هزار میلیارد تومان
حوزه هنری انقلاب سالامی 1.1 هزار میلیارد تومان
دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی 950 میلراد تومان
موسسه آموزشی امام خمینی 450 میلیارد تومان
شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی 312 میلیارد تومان
ستاد احیای امر به معروف 244 میلیارد تومان
آستان امام خمینی 210 میلیارد تومان
فرهنگستان زبان و ادب فارسی 200 میلیارد تومان
فرهنگستان هنر 116 میلیارد تومان
بنیاد سعدی 100 میلیارد تومان.
اینها البته بودجه‌های رسمی است اما ناگفته پیداست که مبالغی هم از بخش‌های مختلف نفت و پتروشیمی تحت عناوین مختلف برای کمک به نهادهایی این چنینی دریافت می‌شود که مبلغ کمی نیست. علاوه بر آن هزینه هایی مثل باشگاه داری (مثل هزینه کرد برای باشگاه استقلال توسط هلدینگ خلیج فارس!) هم از جمله این بودجه‌هایی است که به جای اینکه صرف توسعه، رفاه و معیشت مردم به عنوان مهمترین و حیاتی‌ترین موضوع این روزها شود، صرف بخش‌های غیرضروری و گاه اضافه می‌شود.
حالا در روزگاری که این بودجه‌ها و هزینه‌ها می‌شود، وضعیت کشور را از زبان رئیس جمهور (در آخرین مصاحبه تلویزیونی) بخوانید:وضعیت ما در آب و برق و پول و گاز و همه اینها در لبه سقوط است!
حالا رقم بودجه‌های بالا را (که فقط بخشی از بودجه‌ها و هزینه‌های خاص است) جمع بزنید. مبلغ 70 هزار میلیارد تومان معادل هفتصد میلیون دلار در سال فقط صرف این مراکز می‌شود. با این مبلغ چه کارهایی می‌توان برای رفع ناترازی‌ها یا رفع بدبختی‌های اقشار مختلف مردم کرد؟
اول این که این مبلغ به معنای این است که بابت همین مراکز محدود مبلغی حدود یک میلیون تومان از جیب هر ایرانی برداشته می‌شود. با این مبلغ می‌توان:
در عرض یک یا دو سال یک نیروگاه خورشیدی 3000 مگاواتی ساخت. (نیروگاه اتمی بوشهر هنوز این مقدار برق تولید نمی‌کند!)
در عرض یک سال حداقل 2000 مدرسه تازه و مجهز ساخت. در عرض کمتر از ده سال می‌توان کل سیستم آموزش و پرورش کشور را کوبید و از نو ساخت!
در عرض هر سال 2 پتروشیمی بزرگ ساخت. همچنین در ظرف 10 سال می‌توان یک پتروپالایشگاه بزرگ ساخت! (چیزی که برای بسیاری از دولت‌ها به آرزو می‌ماند)
به این فهرست می‌توان موارد بیشتری هم افزود، اما به نظر می‌رسد همین اندازه کافی باشد. آنچه مهم است این است که آیا وقت بازنگری در این بودجه بندی نرسیده است؟ و آیا نباید در بودجه سال 1405 این بودجه‌های غیرضروری را حذف کرد و به فکر آب، برق و گاز و معیشتی بود که به وضعیت سقوط رسیده است؟!
برخی از این نهادها مثل حوزه‌های علمیه با بودجه گرفتن، در واقع روش سنتی حوزه های تشیع را تغییر داده‌اند و حتی عده‌ای از بزرگان این حوزه‌ها تذکر داده‌اند که با این کار، استقلال حوزه را که افتخاری تاریخی برای این نهاد مذهبی بود، خدشه‌دار کرده‌اند. در کنار این حوزه‌ها اما نهادها و مراکز کوچک و بزرگی هم شکل گرفته‌اند که هر یک مسئولیت یا وظیفه‌ای خاص را برای خود تعریف کرده‌اند و در قوانین بودجه سالیانه مقرری برایشان تعریف شده است.
تعدد این مراکز به اندازه‌ای شده که بعد از اعتراض‌هایی که در این سال‌ها شده است حالا حتی رئیس جمهور هم به صراحت از نحوه بودجه ریزی تاکید کرده و گفت: تا دلت بخواهد موسسات و بنیاد‌هایی داریم که هیچ بروندادی ندارند و پول به اینها می‌دهیم. خب چرا باید به اینها پول بدهیم در حالی که معیشت مردم را نمی‌توانیم تامین کنیم. در حالی که در تأمین معیشت مردم با مشکل روبه‌رو هستیم، منابع مالی صرف امور دیگری می‌شود.
حالا بدون این که قضاوت و تفکیکی در مورد نهادهای مختلف داشته باشیم، بد نیست مروری بر بودجه پیشنهادی دولت درباره موسسات و نهادهای مختلف در سال 1404 داشته باشیم:
سازمان صداو سیما 35 هزار میلیارد تومان
مرکز خدمات حوزه علمیه 14 هزار میلیارد تومان
شورای عالی حوزه‌های علمیه 7 هزار میلیارد تومان
سازمان تبلیغات اسلامی 5 هزار میلیارد تومان
جامعه المصطفی 1.75 هزار میلیارد تومان
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی 1.7 هزار میلیارد تومان
شورای سیاست گذاری حوزه علمیه زنان 1.5 هزار میلیارد تومان
حوزه هنری انقلاب سالامی 1.1 هزار میلیارد تومان
دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی 950 میلراد تومان
موسسه آموزشی امام خمینی 450 میلیارد تومان
شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی 312 میلیارد تومان
ستاد احیای امر به معروف 244 میلیارد تومان
آستان امام خمینی 210 میلیارد تومان
فرهنگستان زبان و ادب فارسی 200 میلیارد تومان
فرهنگستان هنر 116 میلیارد تومان
بنیاد سعدی 100 میلیارد تومان.
اینها البته بودجه‌های رسمی است اما ناگفته پیداست که مبالغی هم از بخش‌های مختلف نفت و پتروشیمی تحت عناوین مختلف برای کمک به نهادهایی این چنینی دریافت می‌شود که مبلغ کمی نیست. علاوه بر آن هزینه هایی مثل باشگاه داری (مثل هزینه کرد برای باشگاه استقلال توسط هلدینگ خلیج فارس!) هم از جمله این بودجه‌هایی است که به جای اینکه صرف توسعه، رفاه و معیشت مردم به عنوان مهمترین و حیاتی‌ترین موضوع این روزها شود، صرف بخش‌های غیرضروری و گاه اضافه می‌شود.
حالا در روزگاری که این بودجه‌ها و هزینه‌ها می‌شود، وضعیت کشور را از زبان رئیس جمهور (در آخرین مصاحبه تلویزیونی) بخوانید:وضعیت ما در آب و برق و پول و گاز و همه اینها در لبه سقوط است!
حالا رقم بودجه‌های بالا را (که فقط بخشی از بودجه‌ها و هزینه‌های خاص است) جمع بزنید. مبلغ 70 هزار میلیارد تومان معادل هفتصد میلیون دلار در سال فقط صرف این مراکز می‌شود. با این مبلغ چه کارهایی می‌توان برای رفع ناترازی‌ها یا رفع بدبختی‌های اقشار مختلف مردم کرد؟
اول این که این مبلغ به معنای این است که بابت همین مراکز محدود مبلغی حدود یک میلیون تومان از جیب هر ایرانی برداشته می‌شود. با این مبلغ می‌توان:
در عرض یک یا دو سال یک نیروگاه خورشیدی 3000 مگاواتی ساخت. (نیروگاه اتمی بوشهر هنوز این مقدار برق تولید نمی‌کند!)
در عرض یک سال حداقل 2000 مدرسه تازه و مجهز ساخت. در عرض کمتر از ده سال می‌توان کل سیستم آموزش و پرورش کشور را کوبید و از نو ساخت!
در عرض هر سال 2 پتروشیمی بزرگ ساخت. همچنین در ظرف 10 سال می‌توان یک پتروپالایشگاه بزرگ ساخت! (چیزی که برای بسیاری از دولت‌ها به آرزو می‌ماند)
به این فهرست می‌توان موارد بیشتری هم افزود، اما به نظر می‌رسد همین اندازه کافی باشد. آنچه مهم است این است که آیا وقت بازنگری در این بودجه بندی نرسیده است؟ و آیا نباید در بودجه سال 1405 این بودجه‌های غیرضروری را حذف کرد و به فکر آب، برق و گاز و معیشتی بود که به وضعیت سقوط رسیده است؟!
