در روزگاری نه چندان دور وقتی می‌خواستیم از پیشرفت و توسعه کشور بگوییم الگوی‌مان را در کشورهایی مثل ژاپن پیدا می‌کردیم. مثلا ده - پانزده سال شایع شده بود که یکی از شخصیت‌های سیاسی گفته بود می‌خواهیم ژاپن اسلامی شویم! اما این خیال هم مثل خیلی فکر و خیال‌های دیگر به مرور دود شد و هوا رفت. دو سه سال پیش اگر می‌خواستیم از پیشرفت‌هایی که آرزویمان است حرف بزنیم دیگر سراغ ژاپن نمی‌رفتیم، بلکه از برگزاری جام جهانی در قطر و راه اندازی آب شیرین کن‌های عظیم در عربستان می‌گفتیم. آدم باید واقع‌بین باشد. اما آن هم گذشت. حالا لطفا به دو خبر زیر توجه بفرمایید:
۱. راه‌آهن دولتی ترکیه بهره‌برداری از نیروگاه‌های خورشیدی را آغاز کرده است و با این سیستم، علاوه بر تامین نیازهای انرژی شبکه ریلی، با فروش برق اضافی به شبکه ملی، درآمدزایی می‌کند.
۲. مراکش در مواجهه با بدترین خشکسالی چند دهه اخیر، یک پروژه آزمایشی را با هدف کند کردن روند تبخیر آب و تولید برق با استفاده از پنل‌های خورشیدی شناور به اجرا گذاشته است.
قبول کنید که حالا دیگر باید با حسرت از این پروژه‌ها در ترکیه و مراکش حرف بزنیم. چه می‌توان کرد وقتی که در کشور گل و بلبل‌مان ایران برای کمبود برق فقط راهکار عظیم قطع برق وجود دارد و کار به جایی رسیده که دیگر هیچکس به قطع برق صنایع و خانه‌ها اعتراض نمی‌کند، چون هیچ فایده‌ای ندارد و فقط وقت و انرژی انسانی معترض مورد نظر دچار ناترازی می‌شود.
حالا فقط اگر صدایی شنیده می‌شود صدای نماینده یکی از شهرهای شمالی کشور در مجلس است که التماس می‌کند لااقل برق شالی کوبی‌ها قطع نشود...مردم هم وقتی برق‌شان می‌رود فقط زیر لب می‌گویند خوش به حال ترکیه و مراکش!
۱. راه‌آهن دولتی ترکیه بهره‌برداری از نیروگاه‌های خورشیدی را آغاز کرده است و با این سیستم، علاوه بر تامین نیازهای انرژی شبکه ریلی، با فروش برق اضافی به شبکه ملی، درآمدزایی می‌کند.
۲. مراکش در مواجهه با بدترین خشکسالی چند دهه اخیر، یک پروژه آزمایشی را با هدف کند کردن روند تبخیر آب و تولید برق با استفاده از پنل‌های خورشیدی شناور به اجرا گذاشته است.
قبول کنید که حالا دیگر باید با حسرت از این پروژه‌ها در ترکیه و مراکش حرف بزنیم. چه می‌توان کرد وقتی که در کشور گل و بلبل‌مان ایران برای کمبود برق فقط راهکار عظیم قطع برق وجود دارد و کار به جایی رسیده که دیگر هیچکس به قطع برق صنایع و خانه‌ها اعتراض نمی‌کند، چون هیچ فایده‌ای ندارد و فقط وقت و انرژی انسانی معترض مورد نظر دچار ناترازی می‌شود.
حالا فقط اگر صدایی شنیده می‌شود صدای نماینده یکی از شهرهای شمالی کشور در مجلس است که التماس می‌کند لااقل برق شالی کوبی‌ها قطع نشود...مردم هم وقتی برق‌شان می‌رود فقط زیر لب می‌گویند خوش به حال ترکیه و مراکش!
