داده‌های موجود نشان می‌دهد که ارز مسافرتی، علی‌رغم اهداف حمایتی اولیه خود، بخش قابل توجهی از منابع عمومی کشور را به سفرهای خارجی اختصاص می‌دهد. این امر به نوعی نشان‌دهنده فاصله بین هدف‌گذاری سیاست‌گذارانه و واقعیت اقتصادی است.