به دنبال كشف نفت، مسجد سليمان بتدريج به تاسيسات اوليه استخراج و پالايش مجهز شد و چندي بعد با راه اندازي پالايشگاه بزرگي در آبادان، اين دو شهر به قطب هاي نفتي منطقه تبديل شدند.
در اين طرح درباره چگونگي اداره عمليات صنعت نفت ايران پيشبيني شده بود كه بانك بينالمللي شرايط لازم را براي انجام عمليات در مناطق نفتخيز و پالايشگاه فراهم كند و اين عمليات را يك گروه آمريكايي يا هلندي برعهده گيرند ...
با سقوط دولت قوام در ۱۸ آذر ۱۳۲۶، مذاكرات متوقف شده و دولت جديد آن را ادامه نداد تا اينكه با روي كار آمدن دولت هژير از خرداد ۱۳۲۷ دوباره اجراي مصوبه مجلس در خصوص استيفاي حقوق ايران از نفت جنوب در دستور كار دولت ...
نمايندگان دولت آمريكا در ۱۳ و ۱۸ آذر ۱۳۳۱ (۴ و ۹ دسامبر ۱۹۵۲)، در جلسه با نمايندگان پنج شركت بزرگ نفتي ضمن مطرح كردن اين طرح، اعلام كردند كه ممكن است دولت از اعمال قوانين ضد تراست درباره ايران خودداري كند تا شركتها ...
به موجب اين قانون، هيچ مقام ايراني حق مذاكره با بيگانه بر سر نفت، جز فروش آن را نداشت و متخلفان به سه تا هشت سال زندان و محروميت از خدمات دولتي محكوم ميشدند.
دكتر مصدق، حائريزاده، مكي، صالح و دكتر شايگان پيشنهاد مليشدن صنعت نفت را امضا و به كميسيون نفت مجلس شوراي ملي ارائه دادند كه به تصويب نرسيد و معلق ماند.
دکتر مصدق از دولت وقت خواست كه وزارتخانه خاصي براي نفت ايجاد كند و وزيري صاحب عقيده و كاردان براي آن بگيرد كه به استخراج نفت از سوي خود ما اهميت قائل شود.
شركت اين عقيده را نميپذيرد كه شرايط امتياز دارسي تأمينكننده منافع دولت ايران نيست و در صورت واقعيت داشتن چنين امري باز هم نميپذيرد كه دولت ايران حق داشته باشد امتياز را - بهطور يكجانبه- لغو كند.