۳
۴
plusresetminus
تاریخ انتشارپنجشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۴ - ۰۷:۴۸
کد مطلب : ۱۷۱۶۸۲
کارشناس ارشد بازار سرمایه در گفت و گو با نفت ما:

پتروشیمی ایران در رقابت با سابیک عربستان بازی را واگذار کرده است

 گشایش در روابط خارجی توسعه صنعت پتروشیمی را شتاب می دهد
میرزایی گفت: اگر گشایشی در روابط بین‌الملل حاصل شود– که این احتمال وجود دارد– چشم‌انداز صنعت پتروشیمی در بلندمدت (سه تا چهار سال آینده) بسیار روشن خواهد بود.
فایل ویدیو
در حالی که صنعت پتروشیمی یکی از پیشران‌های اصلی اقتصاد ایران به شمار می‌رود، نیما میرزایی، کارشناس ارشد بازار سرمایه، معتقد است تحریم‌ها مانع تحقق کامل ظرفیت‌های این صنعت شده‌اند. او با اشاره به مزایای رقابتی ایران در حوزه خوراک و زیرساخت، تأکید می‌کند در صورت گشایش در روابط بین‌الملل، می‌توان به بازگشت شتاب توسعه‌ای این صنعت در افق ۱۴۰۴ امیدوار بود.
وی در گفت و گو با نفت ما در پاسخ به این سوال که با توجه به تخصص قابل‌توجه شما در حوزه صنعت پتروشیمی، می‌خواهیم ارزیابی‌تان را از وضعیت فعلی این صنعت به‌صورت تخصصی بدانیم. در حال حاضر شاهد افزایش نرخ خوراک هستیم؛ به نظر شما چشم‌انداز صنعت پتروشیمی در افق ۱۴۰۴ چگونه است؟ گفت: از نظر بهره‌برداری، صنعت پتروشیمی ایران در وضعیت نسبتا مطلوبی قرار دارد. خوشبختانه در آینده نزدیک و میان‌مدت، عرضه‌های اولیه بزرگ و قابل‌توجهی از این صنعت در بازار سرمایه خواهیم داشت که می‌تواند محرک مثبتی برای بازار باشد. با این حال، وضعیت بنیادی این صنعت نیازمند بازنگری جدی است؛ به‌ویژه در حوزه روابط خارجی.
من به‌دلیل سابقه طولانی فعالیت در این صنعت، به‌خوبی با چالش‌ها و موانعی که در اثر تحریم‌ها ایجاد شده آشنایی دارم. این محدودیت‌ها هم در زمینه انتقال فناوری و حضور شرکت‌های بزرگ پیمانکار و مشاور بین‌المللی و هم در حوزه تأمین مالی و فاینانس، صنعت پتروشیمی را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده‌اند.
این مسائل باعث شده‌اند که آهنگ پیشرفت ما با آنچه در برنامه ۱۴۰۴ پیش‌بینی شده بود فاصله زیادی داشته باشد. حتی در رقابت با رقبای منطقه‌ای، مانند شرکت سابیک عربستان که رقیب دیرینه ایران بوده، تا حد زیادی این رقابت را واگذار کرده‌ایم.
با این حال، اگر گشایشی در روابط بین‌الملل حاصل شود– که این احتمال وجود دارد– چشم‌انداز صنعت پتروشیمی در بلندمدت (سه تا چهار سال آینده) بسیار روشن خواهد بود. ایران ظرفیت‌های فراوانی در این حوزه دارد؛ چه در زمینه منابع اولیه و خوراک و چه در خصوص طرح‌های نیمه‌کاره متعددی که در سراسر کشور تعریف شده‌اند. این طرح‌ها می‌توانند موتور محرک توسعه آینده صنعت پتروشیمی کشور باشند.
در مجموع، ایران در صنعت پتروشیمی مزایای رقابتی مهم و غیرقابل‌انکاری دارد و ظرفیت‌های زیادی برای رشد و توسعه در اختیار دارد. با این حال، تحریم‌ها سرعت حرکت این صنعت را از مسیر برنامه‌ریزی‌شده خارج کرده‌اند و تا زمانی که این گره‌ها باز نشوند، نمی‌توان به تحقق کامل اهداف چشم‌انداز امیدوار بود.
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


کلا چشم انداز ۴۰۴ را نباید جدیدی و شاخص قرارداد
چون در هر شرکت ، سازمان یا کشور
اخر برنامه نمیان بگن ما به اهداف نرسیدیم
اگر چنین چشم انداری جدی بود
قطعا بر اساس شاخص های اندازه گیری kpi هایی که طراحی میشد ، در طول برنامه انحرافات کشف و در این موارد رسم بر ارائه برنامه جبرانی هستند
لذا اعتقاد دارم از حتی ده سال پیش مشخص بود این برنامه قابل دستیابی و حصول نیست
هیچگاه هم از طرف هیچ سازمانی درصد های پیشرفت حاصل شده را در طول اینهمه سال ارائه نکردند
وقتی یه پروژه ای که باید ظرف مدت ۵ سال از صفر به بهره برداری برسه رو ظرف مدت ۱۸ سال فقط به ۵۰٪ رسوندند انتظار بهتری نمی شه!سو مدیریت ، دزدی های مکرر توسط مدیران متوالی و الان هم که دولت خزانه اش ته کشیده
کشور حداقل چند نهاد مستقل همانند DOGE نیاز داره تا ببینه این بودجه هابی که به پروژه های پتروشیمی در حال ساخت تزریق می شه چطور بدون اینکه پروژه ها پیشرفتی کنند، فعالیت هاشون ظرف مدت کوتاهی متوقف می شه و مجددا درخواست تامین بودجه می کنند. هلدینگ های مختلف مخصوصا پتروفرهنگ خیلی توش ..... دزدی می شه. و بیچاره فرهنگی هابی که در سن بازنشستگی تصور می کنند سرمایه و سهام شون تا چند تا سال دیگه به ثمر می شینه ....و غافل از واقعیت های میدانی. دوست دارم رییس جمهور که دم از ما می توانیم و می سازیم می زده رو دعوت کنم به منطقه ای و تمام این پروژه های صوری که فقط سرمایه دولت و ملت رو به تاراج می برند رو یکی یکی با مستندات نشونش بدم.
زنگ خطر
گزارش کاهش تولید پتروشیمی ها خود موید همین موضوع هست. میزان تولید اکثر پتروشیمی ها مستقیم به فشار گاز پارس جنوبی بستگی داره.که متاسفانه علارغم همه خبرهایی که در رسانه ها مبنی بر اجرای پروژه فشارافزایی مطرح هست اما واقعیت چیز دیگری هست و اگر هم تازه اقدام عملی انجام بشه مشابه آن چیزی که قطری ها با جیب پر انجام داده اند حداقل ۵ سال زمان خواهد برد.این یعنی کاهش تدریجی تولید پتروشیمی ها.