سخنان مسعود پزشکیان درباره کمبود آب در تهران از جنبه‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته است. این که تهران و بسیاری از شهرهای بزرگ کشورمان مشکل کمبود آب دارند حرف جدیدی نیست. آنچه مردم انتظار دارند از رئیس‌جمهور خود بشنوند این است که راه‌حل او برای رفع این مشکل چیست؟ یک سال پیش، پزشکیان گفته بود نهاد ریاست جمهوری ۴ هزار نیرو دارد درحالی‌که با ۴۰۰ نیرو می‌توان آن را اداره کرد. امسال هم همین حرف را تکرار کرده و این یعنی در این یک سال، پزشکیان حتی برای نهاد زیرمجموعه خود هم نتوانسته چاره‌اندیشی کند! حالا ما انتظار داریم برای کمبود آب چاره پیدا کند؟!
موضوع مهم‌تر این که کمبود آب، فقط یکی از کمبودهای ماست؛ کمبودهایی که اسمش را گذاشته‌اند ناترازی، تا از زهر یا تلخی قضیه کم کنند. اما در واقع ما کمبود داریم، آن هم کمبود شدید. کمبود آب از تابستان به پاییز منتقل شده؛ کمبود برق که تابستان بیشتر به چشم می‌آید در نیمه دوم سال و با کمبود سوخت نیروگاه‌ها ممکن است دوباره سر و کله‌اش پیدا شود؛ کمبود گاز، میهمان دائمی این چند سال ماست که فشارش روی صنایع و مجتمع‌های تولیدی و پتروشیمی وارد می‌شود تا با قطع گاز آنها، گاز خانه‌ها قطع نشود؛ کمبود بنزین و گازوئیل هم باعث شده رو به واردات بیاوریم!
خب! رفع این کمبودها که مسئولان اصرار دارند اسمش را ناترازی بگذارند وظیفه کیست؟! مردم، دولت و مجلس انتخاب می‌کنند تا برای این مشکلات، راه‌حل پیدا کنند. اگر قرار باشد در تریبونهای دولتی و مجلس هم همان حرف‌هایی را بشنوند که خودشان هم می‌دانند پس مسئول و مدیر داشتن چه فایده‌ای دارد؟!
مسئولان محترم! به‌جای انتقاد کردن، بیایید برنامه خود برای رفع این ناترازی ها را ارائه دهید. می‌دانیم این مشکلات یک‌باره قابل حل نیست. ولی حداقل می‌توانید برنامه‌ای کوتاه‌مدت یا میان‌مدت بدهید و مشخص کنید برای رفع این ناترازی ها در بازه‌های زمانی یکی دوساله چه برنامه‌ای دارید! این انتظار زیادی نیست؛ وگرنه انتقاد کردن را که همه بلدند!
موضوع مهم‌تر این که کمبود آب، فقط یکی از کمبودهای ماست؛ کمبودهایی که اسمش را گذاشته‌اند ناترازی، تا از زهر یا تلخی قضیه کم کنند. اما در واقع ما کمبود داریم، آن هم کمبود شدید. کمبود آب از تابستان به پاییز منتقل شده؛ کمبود برق که تابستان بیشتر به چشم می‌آید در نیمه دوم سال و با کمبود سوخت نیروگاه‌ها ممکن است دوباره سر و کله‌اش پیدا شود؛ کمبود گاز، میهمان دائمی این چند سال ماست که فشارش روی صنایع و مجتمع‌های تولیدی و پتروشیمی وارد می‌شود تا با قطع گاز آنها، گاز خانه‌ها قطع نشود؛ کمبود بنزین و گازوئیل هم باعث شده رو به واردات بیاوریم!
خب! رفع این کمبودها که مسئولان اصرار دارند اسمش را ناترازی بگذارند وظیفه کیست؟! مردم، دولت و مجلس انتخاب می‌کنند تا برای این مشکلات، راه‌حل پیدا کنند. اگر قرار باشد در تریبونهای دولتی و مجلس هم همان حرف‌هایی را بشنوند که خودشان هم می‌دانند پس مسئول و مدیر داشتن چه فایده‌ای دارد؟!
مسئولان محترم! به‌جای انتقاد کردن، بیایید برنامه خود برای رفع این ناترازی ها را ارائه دهید. می‌دانیم این مشکلات یک‌باره قابل حل نیست. ولی حداقل می‌توانید برنامه‌ای کوتاه‌مدت یا میان‌مدت بدهید و مشخص کنید برای رفع این ناترازی ها در بازه‌های زمانی یکی دوساله چه برنامه‌ای دارید! این انتظار زیادی نیست؛ وگرنه انتقاد کردن را که همه بلدند!
