نوزدهمین دوره نمایشگاه بین‌المللی ایران‌پلاست از صبح امروز ۱۷ شهریور آغاز شد. نمایشگاهی که از چند هفته پیش، نشان آن به خاطر استفاده از انگور حاشیه‌ساز شده بود درحالیکه برگزارکنندگان، آن را نمادی از پیوند طبیعت و صنعت و تداعی‌گر گرانول‌های پلیمری و دانه‌های مستربچ یعنی مواد اولیه مورد استفاده در صنعت پلاستیک و همچنین انعطاف‌پذیری و رنگارنگی محصولات معرفی کردند. اما موضوعات مهم‌تری هم درباره ایران پلاست هست که مورد توجه قرار نگرفت.
یک مقایسه کوتاه نشان می‌دهد که برگزاری نمایشگاه ایران پلاست در دوره کنونی که تحریم‌ها در حال اوج گرفتن است و کشور، مدتی است جنگ دوازده روزه را پشت سر گذاشته، با روزهای بدون تحریم چقدر فرق دارد. در نمایشگاه امسال ۷۰۰ شرکت داخلی و تنها ۶۷ شرکت خارجی حضور دارند که از این ۶۷ شرکت هم فقط ۴۹ شرکت به‌صورت مستقیم از دو کشور چین و هند شرکت کرده‌اند. یعنی عملاً این نمایشگاه بین‌المللی با حضور دو کشور چین و هند و ۱۸ شرکت به‌عنوان نمایندگان شرکت‌های خارجی برگزار می‌شود!
درحالیکه در سال ۱۳۹۵ و در دوره پسابرجام، دهمین نمایشگاه ایران پلاست با حضور ۵۰۰ شرکت خارجی و ۴۰۰ شرکت داخلی برگزار شد و علاوه بر کشورهای شرقی، دهها کشور اروپایی هم در آن حضور داشتند. همین تفاوت‌هاست که باعث می‌شود در افتتاحیه نمایشگاه امسال، فقط مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی حضور داشته باشد و در افتتاحیه نمایشگاه در پسابرجام، معاون اول رئیس‌جمهور و وزرای نفت و صمت هم حاضر باشند!
مسئولان شرکت ملی صنایع پتروشیمی زحمت خود را کشیده‌اند تا در این اوضاع خراب اقتصادی، چراغ ایران پلاست روشن بماند و همین هم دست‌مریزاد دارد. اما به‌هرحال فرق است بین برگزاری نمایشگاهی ظاهرا بین‌المللی در دوران تحریم و نمایشگاهی واقعا بین‌المللی در دوران بدون تحریم!
