اراد پورکار، کارشناس ارشد بازار سرمایه، با اشاره به ضرورت بازنگری در سیاست محدودیت دامنه نوسان، بر بازگشت تدریجی و هدفمند این سیاست به وضعیت پیشین تأکید کرد. وی همچنین در تحلیل بازار ارز، دو سناریوی توافق و عدم توافق را بررسی و پیشبینیهایی درباره آینده نرخ ارز و بازارهای برنده سال ۱۴۰۴ ارائه داد.
در ادامه بحثهای جاری درباره سیاستهای کنترلی در بازار سهام، اراد پورکار با نگاهی تحلیلی به سیاست محدودیت دامنه نوسان، این ابزار را در زمان بحران امنیتی و جنگی سال گذشته، «سیاستی درست اما موقتی» توصیف کرد. او گفت: «در آن برهه که در فضای موشک و تنش بودیم، این سیاست کمک کرد شوکها کنترل شود؛ اما ادامه آن در شرایط عادی، بازدارنده است.»
پورکار معتقد است که بازار سهام نمیتواند با یک نسخه واحد برای همه نمادها مدیریت شود. او تأکید کرد: «مثلاً صندوقهای اهرمی نباید دامنهای برابر با سهام عادی داشته باشند. چون نوسانات و نقدشوندگی متفاوتی دارند. در اصلاحهای بازار، اگر دامنه بازتر باشد، برگشت بازار با منابع کمتر و در زمان کوتاهتری ممکن میشود.»
او بازگشت دامنه نوسان به وضعیت قبل را به شکل پلهای و با برنامهریزی توصیه کرد و گفت: «سازمان بورس باید ساختاری طراحی کند که دامنه نوسان سهام، صندوقهای اهرمی و بازار پایه متفاوت باشد. با نیم تا یک درصد افزایش تدریجی در صورت ثبات بازار، میتوان به دامنههای آزادتر برگشت.»
در ادامه، پورکار به تحلیل وضعیت بازار ارز پرداخت و معتقد بود که بازار کف ۸۰ تا ۸۳ هزار تومانی را برای خود شناسایی کرده است. وی افزود: «با فرض نقدینگی منتشرشده و شرایط فعلی، دلار زیر ۸۰ هزار تومان ارزانی تلقی میشود. در سناریوی توافق، دلار شاید به ۷۴ تا ۷۶ هزار تومان برسد اما نه پایینتر، چون سامانهایها باید حداقل ۱۰ تا ۱۲ درصد بالاتر از نرخ رسمی باشند.»
او در سناریوی عدم توافق، افزایش نرخ ارز را محتمل دانست: «در گام اول دوباره بالای ۱۰۰ هزار تومان را میبیند و احتمالاً تا ۱۲۰ هزار تومان هم نوسان خواهد داشت. اما اعدادی مثل ۱۵۰ هزار تومان بیشتر ناشی از هیجان هستند.»
در پاسخ به این سؤال که برنده سال ۱۴۰۴ کدام بازار خواهد بود، پورکار گفت: «همه چیز به سرنوشت مذاکرات و ثبات منطقهای بستگی دارد. اگر توافق حاصل شود و فضا آرام باقی بماند، بازار سرمایه بهترین گزینه است. در غیر اینصورت، طلا میتواند پناهگاه مناسبی باشد.»