از کف قیمت لیتری ۵۵۰۰ تومان تا کف قیمت لیتری ۱۲ هزار تومان، ازجمله سناریوها در مورد افزایش قیمت بنزین برای سال آینده است. برای سقف قیمت بنزین هم ارقام مختلفی که گاه تا ۵۰ هزار تومان هم می‌رسد شنیده می‌شود. اما همه ما می‌دانیم که هیچکدام از این اعداد و ارقام قطعی نیست و مشخص نیست در نهایت روی چه قیمتی توافق می‌شود. حتی زمان اجرای سناریوهای اصلاح قیمت بنزین هم مشخص نیست. ممکن است مثل آبان ۹۸ که به سالگردش هم نزدیک می‌شویم، ناگهان شاهد افزایش قیمت باشیم و ممکن است در بودجه سال آینده این موضوع پیش‌بینی شود. روش‌های ترکیبی هم برای افزایش قیمت بنزین مطرح شده و حتی ممکن است یارانه بنزین مستقیم به حساب افراد واریز شود که صد درصد هر کدام از این روش‌ها معایب خاص خود را دارد.
 قبلاً نوشته‌ایم که بهتر است ابتدا زیرساخت‌هایی مثل تقویت حمل‌ونقل عمومی، توسعه خودروهای برقی و هیبریدی، تولید و واردات خودروهای کم‌مصرف و موارد مشابه تأمین شود و بعد مسئولان به سراغ قیمت بنزین بروند. ولی راستش را بخواهید بعید می‌دانیم این موارد را اصولی پیگیری کنند. پس احتمالاً قیمت بنزین را گران می‌کنند و بعد به سراغ تأمین زیرساخت‌ها می‌روند! اما بد نیست یادی کنیم از اصولگرایانی که برای مخالفت با دولت خاتمی در سال ۱۳۸۳، طرح تثبیت قیمت‌ها را کلید زدند و مانع افزایش قیمت بنزین شدند. در آن سال‌ها هر سال معادل نرخ تورم قیمت بنزین بعد از تعطیلات عید گران می‌شد و کسی هم معترض این موضوع نبود. چون افزایش قیمت بنزین تدریجی و اندک بود. اما همان کسانی که مانع این روند شدند، بعدها سهمیه‌بندی بنزین را شروع کردند و در ادامه هم چاره‌ای جز افزایش قیمت بنزین نماند که پیامدهایش را همه ما دیدیم. از این‌گونه اقدامات خسارت‌بار در کشور ما کم نیست و احتمالاً باز هم تکرار خواهد شد. مگر اینکه مسئولان این بار متفاوت از ۲۰ سال قبل رفتار کنند.