کار در محیط های صنعتی مخاطرات مربوط به خود را دارد . حال اگر این محیط جزو صنایع پرخطری مانند واحد های پالایشگاه هایی و پتروشیمی باشد حساسیت ها نسبت به آن دو چندان می شود چرا که با وقوع کوچکترین مشکل، به جهت وجود تعداد پرسنل بالایی که در آن مشغول به کار هستند و مواد و تجهیزات خاص مربوط به این صنایع، ممکن است خساراتی جبران ناپذیر را در پی داشته باشد.

به گزارش نفت ما،  هنوز حادثه ای که در روز سه‌ شنبه نهم تیرماه سال جاری برای شهرام محمدی، کارگر فداکار پتروشیمی مارون  اتفاق افتاد از یاد نرفته است . البته این فاجعه اولین و آخرین در نوع خود نبوده و با اندک جست و جویی در سایت ها با حوادثی از این دست، بسیار زیاد مواجه خواهید شد. اخیرا هم حادثه پنج شنبه هفته گذشته - ۲۹ مرداد ماه- در پتروشیمی سنندج که در استان کردستان قرار دارد برای یک کارگر ۲۴ ساله بنام «کاوه ملکی» اتفاق افتاده است. گویی هر ماه، هر روز و هر شاید هر لحظه باید منتظر رصد اخباری از این دست باشیم. در اکثر این موارد ، مسئولان مربوطه تنها به یک جمله همیشگی ، تکراری و شاید البته صحیح اشاره دارند ." نادیده گرفتن مسائل ایمنی حین کار " . اینکه کارگران واحد های حساسی همچون پتروشیمی ها به علائم ایمنی تا چه حد آشنایی و توجه دارند مورد بحث این نوشته نیست چرا که واحد های HSE مستقر در واحد های صنعتی وظیفه پایش و بررسی به این موضوع را دارند . هدف از نگارش این گزارش صرفا دلایلی جز توجه و رعایت به مسائل ایمنی است . در سال های اخیر و با شدت گرفتن تحریم ها ، دست بسیاری از واحد های پتروشیمی از قطعات مرغوب و به روز این صنعت خالی ماند و در این بین تنها چینی ها توانسته اند  منفعت های کلانی را به جیب بزنند و خود را به عنوان فرشته نجات به ما – البته به زور- تحمیل کنند . در  بین اظهار نظرهای کارشناسان در خصوص ریشه یابی دقیق این گونه حوادث، نظرات مختلفی به چشم می خورد . اما در اکثر آن به یک نقطه روشن برخورد می کنیم  و آن هم تاکید بر این مورد که ما چوب گذشته را می خوریم و کیفیت را فدای قیمت کرده ایم که متاسفانه آثار و مخاطرات آن 8 تا 10 سال بعد و با وقوع حوادثی چون نهم تیرماه و 29 مرداد ماه، و از دست دادن یک و یا چند عزیز دیگر نمود پیدا خواهد کرد. تاکیدات فراوان مقام معظم رهبری بر لزوم استفاده حداکثری از توان داخلی هم کارساز نبوده به  طوریکه بعضا شاهدیم ، برخی از واحد های پتروشیمی باز هم بر طبل اصرار بر استفاده از قطعات دست چندم و فاقد استانداردهای لازم چینی بدون در نظر گرفتن عواقب کار که بدون شک غیر قابل بازگشت و جبران است، می زنند . در تازه ترین اخبار رسیده به پایگاه خبری" نفت ما " پتروشیمی پردیس، که در تولید و عرضـه محصولات آمونیـاک و اوره، ید طولانی دارد ، پای پیمانکاران دست چندم چینی را برای توسعه فاز سوم واحد خود باز کرده، در حالیکه در توسعه فاز های 1 و2 خود از به نام ترین شرکت های ژاپنی بهره گرفته است. پایگاه خبری " نفت ما " بنا بر رسالت خبری خود ، به محض با خبر شدن از این رویداد، تماس هایی با مدیرعامل این پتروشیمی جهت پاسخگویی داشت که متاسفانه بر طبق روال معمول، از  مدیر روابط عمومی ، صحت و سقم این خبر را  جویا شد . نتیجه پیگیری های خبرنگار ما ، پاسخ به سوالاتی از جانب آن ها ، به صورت مکتوب و نه مصاحبه مستقیم با مدیر عامل و مدیر فنی شد که امیدواریم تنها به از سر باز کردن موضوع و  جوابیه "حاشا " مانند سایر مورادی که کارشناسان مربوطه هشدار های لازم را قبل از وقوع حوادث گوشزد کرده اند، محدود نشده باشد. در متن این جوابیه آمده است: در مورد خرید کمپرسورهای فاز3 این شرکت، ابتدا از طریق شرکت ژاپنی MHI سازنده کمپرسورهای فازهای 1و2 و سپس از سازندگان معتبر اروپایی و ژاپنی و شعبات مختلف آن ها در دبی و ترکیه دعوت به عمل آمد و پس از اینکه مشخص شد هیچکدام از سازندگان فوق، حاضر به شرکت در مناقصه نیستند ، شرکت های مخالف چینی نظیر NEW JCM  و یک شرکت چک توسط کارشناسان عالی رتبه ماشینری، برق و ابزار دقیق مورد بازدید و ارزیابی قرار گرفتند و توانایی های آن ها تجزیه و تحلیل شد و در نهایت بعد از ارزیابی کارشناسی، توانایی شرکت NEW JCM که در ابتدا تحت لیسانس شرکت ژاپنی MHI کار خود را شروع نموده بود بررسی کامل شد و مورد تایید قرار گرفت و در قرارداد با آن ها نیز کلیه تست های عملیاتی لازم برای اطمینان از عملکرد خوب کمپرسورها در کارگاه سازنده پیش بینی شد و ساخت کمپرسورها نیز با حضور و بازرسی کامل کارشناسان خبره و با تجربه انجام و بعد از تایید و دریافت سرتیفیکیت هال لازم ، اجازه حمل به آن ها داده شد و بدیهی است راه اندازی کمپرسورها نیز با حضور کارشناسان سازنده خواهد بود و عملکرد آن ها نیز بعد از راه اندازی تحت گارانتی سازنده خمی باشد . لازم به ذکر است طبق بررسی های دقیق بعمل آمده ، امکان ساخت کمپرسورهای بزرگ و خاص این واحد هد در ایران وجود ندارد.   در اینکه در استفاده از این کمپرسورها که یکی از قطعات کلیدی در واحد های پتروشیمی به حساب می آید،چقدر مورد بررسی و اقدامات کارشناسی صورت گرفته ، طی چند سال آینده مشخص خواهد شد. جای صحبت اینجاست که مبادا در این بین، جان عزیزی دیگر، صرفا جهت بکار افتادن موقتی یک واحد صنعتی به خطر بیافتد و به قول سعدی " من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم / تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال " .