۰
plusresetminus
تاریخ انتشارشنبه ۶ مرداد ۱۳۹۷ - ۱۰:۳۱
کد مطلب : ۹۱۷۰۷

گامهای اروپای شرقی در استقلال انرژی از روسیه

مشکل واقعی میان روسیه، اتحادیۀ اروپا و آمریکا فقط به گاز مربوط نمی شود. چیز دیگری هم وجود دارد و آن ارادۀ کشورهای اروپای شرقی به منظور استقلال کامل از نیروی برق روسیه است. به عقیدۀ آنان وابستگی در عرصۀ انرژی به عنوان وابستگی سیاسی تعبیر می گردد و این امر به ویژه در مورد کشورهای حوزۀ بالتیک که قطب سرسخت اروپای ضدروسی هستند، صدق می کند.
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، جنگ گاز اغلب یکی از طرح هایی قلمداد شده است که جنگ جدید سرد میان روسیه و آمریکا در آن صورت می گیرد. خط لولۀ نورث استریم ٢ که مخازن گاز روسیه را به آلمان متصل می کند یکی از مشکلات ژئوپلیتیک روسیه و آمریکا برای اروپا به شمار می آید. از طریق همین خط لوله محور میان آلمان و روسیه ایجاد می شود که در واشنگتن همه به آن به عنوان یک تهدید راهبردی می نگرند. لیکن به جای سخن گفتن فقط دربارۀ جنگ گاز باید در مورد جنگ انرژی سخن گفت. زیرا مشکل واقعی میان روسیه، اتحادیۀ اروپا و آمریکا فقط به گاز مربوط نمی شود. چیز دیگری هم وجود دارد و آن ارادۀ کشورهای اروپای شرقی به منظور استقلال کامل از نیروی برق روسیه است. به عقیدۀ آنان وابستگی در عرصۀ انرژی به عنوان وابستگی سیاسی تعبیر می گردد و این امر به ویژه در مورد کشورهای حوزۀ بالتیک که قطب سرسخت اروپای ضدروسی هستند، صدق می کند. اواخر ماه ژوئن کشورهای بالتیک و لهستان اقدام به امضای توافقی به منظور متصل ساختن شبکه های برق خود به اتحادیۀ اروپا تا سال ٢٠٢٥ و قطع وابستگی شان به روسیه نمودند. توافقی که پس از ده سال کار و همراه با مشکلات بزرگی اعم از سیاسی و اقتصادی مربوط به هزینه ها به دست آمد. لیتوانی یکی از کشورهایی است که بیش از  همه مخالف هر گونه نزدیکی روسیه به اروپا بوده و سرسختانه برای جلوگیری از اینکه مسکو بتواند از وزنه ای سیاسی و اقتصادی بر بازار شرقی برخوردار گردد، مبارزه می کند. در لیتوانی دغدغۀ خاصی در رابطه با هرگونه تصمیم گیری مسکو و متحد منطقه ای اش یعنی روسیۀ سفید وجود دارد. ساخت نیروگاه هسته ای در روسیۀ سفید نمونه ای است دال بر اینکه روابط میان آنها عادی نخواهند شد. چرا که لیتوانی  این نیروگاه را به مثابۀ سلاح غیرمتعارف روسیه علیه این کشور حوزۀ بالتیک قلمداد می کند. گفته می شود که ابزاری در دست مسکو برای گسترش وابستگی منطقه در عرصۀ انرژی خواهد بود و اینکه با توجه به مشکلاتی که در خلال ساخت آن پدید آمد، ناامن خواهد بود. لیکن کارشناسانی که از این نیروگاه بازدید کردند مقامات بلاروس را به سبب پایبندی به درخواست کنترل علی رغم اینکه مینسک الزامی در این خصوص ندارد زیرا در درون اتحادیۀ اروپا نیست، مورد تحسین قرار دادند. جنگ واقعی برای انرژی، ماهیت سیاسی دارد. این مسأله همچنان لاینحل باقی می ماند. لیتوانی خواستار نیروگاه نیست و این مسأله صرفاً سیاسی باقی می ماند. آنها نیروگاه مزبور را ابزار کنترلی در دست کرملین از طریق تولید و صدور برق قلمداد می کنند. اما آیا این نیروگاه و به طور کلی روسیه به راستی کلید برق لیتوانی را در دست دارند؟ بر اساس آمارهای رسمی اروپا و لیتوانی، ارتباط با شبکه های برق و گاز لهستان و کشورهای اسکاندیناوی بخش قابل توجهی از بازار لیتوانی را پوشش داده و خواهند داد. لیکن کشورهای بالتیک با این اندیشه زندگی می کنند که روسیه دیر یا زود ممکن است بار دیگر آنها را اشغال کند. به همین علت ناتو را اتحادی اجتناب ناپذیر  قلمداد می کنند و روابط مستحکمی با آمریکا دارند و مسألۀ مصرف برق فقط یک ابزار است. هدف، یافتن راهی برای جدا شدن نهایی از سرنوشت و مطامع روسیه است.  
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی