آیا آمریکا با تحریم روسیه به دنبال صادرات ال ان جی خود به اروپاست؟

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،در 2 آگوست 2017 پس از تصویب کنگرۀ آمریکا تقریباً به اتفاق آرا (فقط ٢ رأی مخالف در مقابل ٩٨ رأی موافق در مجلس سنا و فقط ٣ رأی مخالف در مقابل ٤١٩ رأی موافق در مجلس نمایندگان) به منظور تشدید تحریم های اقتصادی که در سال ٢٠١٤ بعد از الحاق مجدد جزیرۀ کریمه توسط روسیه مقرر شده بودند، ترامپ نیز ان را امضا و به قانون دولتی تبدیل کرد. برخی معتقدند که حتی با پرداخت بهای سنگین زیرا باعث ایجاد شکاف در اتحادیۀ اروپا می شود که تاکنون در تصمیم گیری در خصوص مجازات های ضد روسی به طور کامل همسو با آمریکا بوده است. هدف قانون جدید آمریکا به ویژه مجازات شرکتهایی است که با توسعۀ بخش انرژی روسیه همکاری دارند. این امر نه تنها پروژۀ نورث استریم ٢، خط لوله ای که قرار است روسیه و آلمان را به هم متصل کند بلکه حتی بسیاری دیگر از همکاری های میان شرکت های اروپایی و روسی در این بخش را به مخاطره می اندازد. به طور قطع لهستان و کشورهای حوزۀ بالتیک به تحسین می پردازند. لیکن فرانسه و آلمان فوری نشانه هایی از اعتراض شدید بروز دادند و ایتالیا نیز در این رابطه حرفی برای گفتن خواهد داشت. روسیه در یک نبرد احتمالی تحریم ها می تواند کم و بیش موجبات آزردگی آمریکا را هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ اقتصادی فراهم آورد. تحریم روسیه موضوعات بحث برانگیزی را ایجاد کرده و نیازمند این پذیرش از سمت غرب نیز هست که متحمل ضربات شدیدی شود. آلمان مهمترین شریک روسیه در حوزه گاز و بازار انرژی اروپا است به طوری که 40 درصد از واردات گاز آلمان از روسیه تأمین می شود. در راستای تحریم های روسیه، آمریکا در تلاش است که جهت گیری مصرف کنندگان اروپایی را به سمت گاز آمریکا تغییر دهد. اما برای ورود گاز آمریکا به سیستم انرژی داخلی اروپا، کشورهای اروپایی باید ترمینالهای جدیدی بسازند. این زیرساخت، منجر به افزایش قیمت برای کاربران خواهد شد که نه مقامات آلمانی و نه رهبران سیاسی مسوول، چنین چیزی را نخواهند پذیرفت. اروپا 30 درصد گاز مصرفی خود را از روسیه تامین می کند. در سال 2016 روسیه 118.7 میلیارد یورو به اتحادیه اروپایی صادرات داشته و میزان وارداتش از این اتحادیه نیز 72.4 میلیارد یورو بوده است. کاهش قیمت جهانی نفت، نیز مزید بر علت شده و بر بودجه این کشور سایه انداخته است. روسیه هم اکنون تأثیر تحریم ها را با کاهش در بازار سهام و کاهش ارزش روبل، تا حدی مشاهده کرده است. اما هنوز تأثیر چندان وسیعی در بازارهای جهانی دیده نمی شود. به همین دلیل بازارهای جهانی، ریسک تشدید بحران پیش روی ناشی از تحریم های روسیه را نادیده گرفته اند. اگرچه رشد پایین و وابستگی به داشتن نفت، روسیه را نسبت به تحریم های جدی آسیب پذیر می کند، اما هم اکنون تلافی روسیه با جلوگیری از صادرات قابل توجه گاز به آلمان، بزرگترین ریسکی است که آمریکا را در زمینه تشدید تحریم ها می تواند محتاط کند. صرفنظر از این موضوع، تحریم های روسیه می توانند آثار عینی و معناداری بر بازارهای غربی داشته باشند. بر اساس برآوردها، اگر پول روسیه از انگلیس خارج شود، قیمت داراییهای لندن ممکن است تا 20 درصد کاهش پیدا کند، که در اینصورت صادرات آلمان و فروش نظامی فرانسه نیز ضربة شدیدی خواهند خورد. در مجموع می توان گفت تهدیدهای روسیه برای تلافی کردن تحریم ها در کوتاه مدت تأثیر خود را نشان خواهد داد اما تشدید تحریم ها و سناریوهایی همچون جهت گیری مجدد در خصوص واردات انرژی اروپایی از دیگر نقاط، گرچه می تواند موثر باشد اما در بلندمدت به ثمر نخواهد نشست. بنابراین در بحران های این چنینی که هرکدام از طرفین نیاز دارند به سرعت نتیجه سرمایه گذاریها و تصمیمات خود را ببینند، آمریکا به احتمال زیاد در افزایش تحریم های روسیه به ویژه انرژی با توجه به وابستگی اروپا به نفت و گاز روسیه، موفقیتی در خور نخواهد داشت. بنا بر این در نهایت این دو غول مشتهای پیچیده در پنبه را به سوی یکدیگر پرتاب می کنند. اتحاد شوروی طی 80 سال تاریخ خود تا حدودی همواره تحت تحریم بوده است حتی زمانی که با هیتلر که متحد آمریکایی ها بود، می جنگید و به طور قطع این تحریم ها باعث سرنگونی اش نشده بودند. یک چنین چیزی برای روسیۀ بعد از دوران شوروی نیز اتفاق افتاد. روسیه نیز به نوبۀ خود، به طور قطع نمی تواند آمریکا را تحریم کند.