۰
plusresetminus
تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵ - ۱۴:۳۷
کد مطلب : ۵۵۰۳۵

فناوری فشرده سازی گاز زیر دریا "استات اویل" و توسعه و بهره وری میادین گازی عمیق

در این پروژه، گاز طبیعی و میعانات تولید شده به سکوی نیمه شناور فراورش آسگارد که در فاصله ۴۰ کیلومتری چاه ها قرار دارد، منتقل می گردد. شرکت استات اویل در نظر دارد تا زمان برداشت از میدان قدیمی را تا سال ۲۰۳۲ افزایش دهد. بدین ترتیب در مجموع ۳۰۶ میلیون بشکه نفت از آن تولید خواهد شد.
 فناوری فشرده سازی گاز زیر دریا "استات اویل" و توسعه و بهره وری میادین گازی عمیق
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، راه اندازی تاسیسات زیردریایی فشرده سازی گاز طبیعی در سکوی "آسگارد" نروژ در سال 2015 را باید دستاوردی بزرگ برای صنعت نفت و گاز دانست. این سامانه برای بهره گیری در طرح افزایش ضریب برداشت دو میدان میدگارد" و "میکل" عملیاتی شده است. در این پروژه، گاز طبیعی و میعانات تولید شده به سکوی نیمه شناور فراورش آسگارد که در فاصله ۴۰ کیلومتری چاه ها قرار دارد، منتقل می گردد. شرکت استات اویل در نظر دارد تا زمان برداشت از میدان قدیمی را تا سال ۲۰۳۲ افزایش دهد. بدین ترتیب در مجموع ۳۰۶ میلیون بشکه نفت از آن تولید خواهد شد. "سیمون داویس" و "رون مود رامبرگ"، از کارشناسان شرکت استات اویل در مقاله خود در کنفرانس فناوری آب های عمیق هوستون در اکتبر گذشته به بررسی ابعاد مختلف این دستاورد پرداخته اند. به هر حال، ما می دانیم که صنعت فراساحلی در اواخر دهه ۱۹۸۰ تلاش نمود تا به سوی عملی نمودن فناوری فشرده سازی گاز در بستر دریا گام بردارد. هرچند تا تحقق این آرزو، راهی پرفراز و نشیب پیموده شده است. فرآیند فشرده سازی گاز در زیر دریا، فناوری بسیاری پیشرفته ای است که به توسعه میدان های گازی در آب های عمیق و محیط های سخت کمک می کند. فناوری فشرده سازی گاز در زیر دریا پیشرفتی قابل توجه به شمار می آید که می تواند به افزایش میزان بازیابی از میدان های گازی و عمر استفاده از آنها کمک کند. در اواخر سال ۲۰۰۰ ، تولید گاز در سکوی نیمه شناور آسگارد شرکت استات اویل آغاز گردید.  از همان ابتدا نیز مدیران شرکت استات اویل می دانستند که برای مقابله با کاهش تولید از دو میدان میدگارد (Midgard) و میکل  (Mikkel) ، نیازمند فشرده سازی و تزریق مجدد گاز خواهند بود. اما فقدان فضای مورد نیاز بر روی سکوی نیمه شناور آسگارد به دغدغه اصلی آنان تبدیل گردیده بود. نخستین راهکار ارائه شده ساخت و نصب یک سکوی اقماری جهت نصب و راه اندازی تاسیسات فشرده سازی گاز طبیعی بود. اما این روش پرهزینه و زمان بر بود. اما در طرحی ابتکاری طراحی و ساخت تاسیسات زیردریایی فشرده سازی گاز طبیعی از اواسط سال ۲۰۰۵ در دستور کار قرار گرفت. مراحل تامین قطعات و ساخت این سامانه در فاصله سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ و در سه حوزه پکیج فرآیندی، سامانه برق و سامانه کنترل انجام گردید. همچنین بخشی از آزمون ها برروی پیش نمونه پروژه در سال ۲۰۰۸ و در مجتمع "کی لب استات اویل" در شهر "استیوانگر" آغاز گردید. البته پس از مراحل شبیه سازی، ظرفیت کمپرسورها از ۸ به ۱۱.۵ مگاوات افزایش یافت. در نهایت این تاسیسات پس از پایان مراحل ساخت و تست در عمق ۳۰۰ متری دریای نروژ نصب گردید. این سامانه مستقل و قابل جابجایی بوده و از توانایی فشرده سازی گاز تا ۲۲۰ بار برخوردار است. استفاده از اکتیو مگنتینگ بیرینگ ساخته شده توسط شرکت اس. کا. اف از دیگر ویژگی های این سامانه است که نیازی به روغن های روان کننده آب بندی و گیربکس نخواهد داشت. به علاوه ما می دانیم که برق مورد نیاز این سامانه ۱۸۰۰ تنی از سکوی نیمه شناور آسگارد تامین شده است. در سال ۲۰۱۳ ، خط لوله ۲۰ اینچی و ۳۷ کیلومتری انتقال گاز فشرده شده برای تزریق به سکوی گازی آسگارد بی، نصب و راه اندازی گردید. براساس اعلام شرکت استات اویل، مجموع سرمایه گذاری اجرای این پروژه ۲ میلیارد و ۱۹۰ میلیون دلار بوده تا یک گام دیگر در توسعه صنعت نفت و گاز فراساحلی برداشته شود.   محسن داوری/کارشناس امور بین الملل انرژی منبع: OFFSHORE Monthly
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی


اکسیداسیون کاتالیزوری، روشی در حال تکامل جهت گوگرد زدایی
ساسان طالب نژاد/دکتری مهندسی شیمی و کارشناس توسعه کسب و کار در حوزه پتروشیمی و‌پالایش
پتروشیمی صنعت بی سردار!
عبدالرسول دشتی