تجارت گاز اولین کشور دارنده ذخایر گازی جهان دستخوش سوء تدبیر مسئولین وزارت نفت

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، صنعت نفت و گاز که از بیشترین تاثیر منفی در زمان تحریم ها برخوردار بود ، امید میرفت تا بعد از امضا و اجرای برجام فضایی جدید را تجربه کند ،افزایش تولید و فروش نفت، حضور شرکت های معتبر اروپایی فعال در حوزه پتروشیمی برای بررسی شرایط سرمایه گذاری در ایران از مهمترین دستاوردهای صنعت استراتژی نفت در کشور بوده است ، اما در سایه کسب این موفقیت ها صنعت گاز و به ویژه تجارت گاز آن دستخوش هیچگونه اتفاق پسابرجامی به غیر از قرارداد استراتژیک صادرات گاز ایران به کشور سلطان نشین عمان که یک قرارداد کاملا ملی است و میتواند با انتقال گاز ایران به آن سوی آب های خلیج نیلگون همیشگی فارس مبادلات انرژی منطقه را عوض کند نشد به طوریکه گویا نه تنها در داخل بلکه در بیرون از مرزهای کشور نیز سیاست های تجارت گاز ایران از جمله ال ان جی، CNG ، خط لوله و دیگر روش ها با اقبال روبه رو نبوده است. کارشناسان یکی از عوامل بی رغبتی برای ورود به بخش تجارت گاز ایران را عدم جذابیت قیمت های گاز ایران نسبت به کشورهای دیگر و شرایط پیچیده سرمایه گذاری و همچنین عدم تمرکز در تصمیم گیری و نبود متولی واحد برای برقراری تعاملات اعلام می کنند ، ظاهراً شرکت ملی صادرات گاز ایران که فعالیت اصلی آن تمرکز بر روی تجارت گاز ایران است وظیفه ای تنها نمایشی را با خود به یدک میکشد چرا که موازی کاری های مختلفی در صنعت نفت از جمله مدیریت امور بین الملل گاز ، مدیریت بین الملل شرکت نفت و اخیرا شرکت هایی همچون نوگام انرژی بانک ملت و برخی شرکت های خصوصی ، عملا در نقش رهبری صادرات گاز فعالیت می کنند و در صورت لزوم پای میز مذاکرات تجاری و بین المللی با سرمایه گذاران و خریداران خارجی مینشیند ! در بلاتکلیفی تجارت گاز ایران ، همین بس که شرکتی که از 16 سال پیش وظیفه ای جز ریل گذاری و برنامه ریزی در جهت تسهیل شرایط زنجیره تجارت گاز ایران بر دوش ندارد از اول مهرماه تاکنون بی مدیرعامل و سرپرست اداره میشود ! در صورتی که شخص آقای پوتین به همراه نواک قراردادهای صادرات و تجارت گاز روسیه را دنبال می کنند . صادرات گاز برخلاف صادرات نفت از حساسیت های ویژه ای برخوردار است چرا که تا سالها منافع کشورها را با هم پیوند میزند و از این رو به دیپلماسی و مذاکرات قدرتمند و تضمین تعهدات بین المللی نیاز دارد، امری که در خلاء بی توجهی مدیران وزارت نفت فرصت بهره مندی حداکثری از این صنعت ارزش آفرین را از کشور سلب نموده است . در شرایطی که کشورهای همسایه زمانی خواهان تعاملات گازی با ایران بودند و هم اکنون علت بی رغبتی شان را کمبود منابع مالی برای حضور در طرح های خط لوله عنوان می کنند ، در جایی دیگر با کشورهایی همچون روسیه ،ترکمستان ، آذربایجان، ترکیه و قطر قراردادهای صادرات گاز با رقبای گازی ما منعقد می کنند ،پارادوکسی که نشان دهنده نبود متولی و به نوعی رگولاتوری واحد در تجارت گاز ایران است عملا بیشتر نمایان می گردد. زنجیره تجارت گاز ایران در دور باطل وزارت نفت، شرکت ملی نفت، شرکت ملی گاز و شرکت صادرات گاز گرفتار شده و نتیجه این دور باطل جز فاصله گیری بیش از پیش این صنعت در بازارهای جهانی و پر و بال دادن به رقبا برای تصاحب سهم بازار نخواهد بود . صادرات گاز ایران در شرایط کنونی قربانی انعقاد بی حساب و کتاب قراردادهای گازی در گذشته شده و به نظر می رسد بیم تکرار گذشته دست و دل ها را برای ورود به این موضوع لرزانده است .