به گزارشنفت ما، اقتصاد ایران بدون دستیابی به رشد متوسط ۸ درصد در یک دوره میانمدت ۱۰ ساله در موقعیت نامناسبی قرار میگیرد که توانایی ایجاد شغل و کار برای میلیونها جوان ایرانی را ندارد، نمیتواند درآمد سرانه ایرانیان را افزایش دهد، از همسایههای قدرتمند خود عقب میافتد و بازارش را به نفع کالاهای خارجی از دست میدهد.برای دستیابی به رشد اقتصادی شتابان نیازمند سرمایهگذاری سالانه حدود ۱۵۰ میلیارد دلار در بخشهای گوناگون مثل حمل و نقل، صنعت، معدن، خدمات، کشاورزی و... هستیم. این پول باید از کجا تامین شود؟ تجربه و منطق نشان میدهند که پسانداز ملی و پسانداز جهانی ۲ عامل و مسیر اصلی برای تامین سرمایه به حساب میآیند و راهی جز این دو راه وجود ندارد. در ایران اما پسانداز ملی چه وضعی دارد؟ رشدهای پایین تولید ناخالص داخلی طی دهه گذشته با وجود درآمدهای سرشار نفت و کاهش درآمد سرانه ایرانیان و تولید سرانه پایین مردم پسانداز ملی را به شدت کاهش داده و توان ایران و ایرانی را در این حوزه به سراشیبی کشانده است. درآمد به مثابه پایه و اساس پسانداز پس از کاهش مصرف از کجا میآید و چگونه رشد پیدا میکند. دو کار میتوان کرد: تولید و فروش در بازار داخلی و فروش و تولید در بازارهای خارجی.
اما متاسفانه به رغم تمام تلاش ها وشعارها هنوز نفت ، تنها کالایی است که در جهان امروز خریدار دارد و میتواند تبدیل به درآمد ارزی شده و به تن اقتصاد تزریق شود. محاسبههای انجام شده نشان میدهد نزدیک به ۶۰ درصد درآمد دولت در ربع قرن اخیر از مسیر صادرات نفت خام بوده است و در ۴۰ درصد باقیمانده نیز نقش قابل توجهی داشته است. در حالی که ایران به این درآمدهای ارزی وابسته شده است، تحریم فروش آن به جهان و ممانعت از ورود پول نفت به ایران سلاح کارسازی بود که غرب علیه اقتصاد ایران به کار گرفت و روزهای بدی را برای کسب و کار مردم رقم زد.
ایران بدون درآمد ارزی حاصل از صادرات نفت و گاز دستکم در میانمدت نمیتواند راه به جایی ببرد و این تعارفبردار نیست و با تمنا و خواهش و فرمان و دستور نیز راه به جایی نخواهیم برد. فروش نفت و گاز اما در دنیای امروز کار سادهای نیست.
یادمان باشد که ترکمنستان کوچک در همسایگی ما همین چند هفته پیش بود که قراردادی ۱۸ میلیارد دلاری با ژاپن منعقد کرد تا سالهای سال گازش را به این کشور بفروشد. یادمان باشد که عراق در همسایگی ایران در این سالها با عقد قراردادهای افسانهای بخش قابل توجهی از سرمایههای بینالمللی را به سوی چاههای نفت و گاز خود کشانده است. یادمان باشد نفت و گاز شیل آمریکا، نفت تمامناشدنی عربستان، گاز در راه صادرات روسیه و قطر، نفت ونزوئلا، نفت نیجریه و... هستند و این طور نیست که ایران تنها فروشنده نفت و گاز باشد. دو کار را باید در کانون توجه قرار داد: قراردادهای آسان نفت و گاز با حفظ منافع ملی تدوین و سرمایهگذاری برای نفت و گاز فراهم شود تا روزهای بدتر از این روزهای نامساعد را شاهد نباشیم.
منبع: قانون